Tehuis bezoek SWI Suichuan

Vandaag was een bijzondere dag voor Xian en ons. Na het echte Chinese ontbijt vertrokken we om 10.30 uur richting het nieuwe tehuis SWI Suichuan waar tegenwoordig geen kinderen meer wonen maar ouderen. Xian keek onderweg gespannen uit het raam.  Bij aankomst werden we welkom geheten met vuurwerk buiten en stond dezelfde directeur als in 2008 ons op te wachten. Het gebouw is super mooi en in de hal stond op de lichtkrant en op een spandoek daarboven "Welkom terug Xian Xiao Long'

. 

Er was ook een fotograaf die speciaal was gekomen om ons te fotograferen. We mochten het dossier in kijken en hebben nieuwe waardevolle informatie gekregen en nieuwe foto's van Xian haar eerste levensjaar. Hier zijn we super blij mee! We mochten alle papieren fotograferen. Ook hebben we 1 van de verzorgsters van 2008 ontmoet en ze vond het super mooi om het fotoboekje wat we mee hadden genomen door te kijken. Daarna was er een lunch die de directeur ons aanbood en Xian moest naast de directeur zitten en hij schepte haar steeds weer opnieuw het kommetje vol. Er werd gevraagd over hoe het in Nederland is en hoe het met Xian gaat en wat ze doet. Ze vonden haar erg groot al voor haar leeftijd en dit klopt ook en wij benoemden dat ze ook een goede eter is.

De sfeer was ontspannen en nadat we de cadeautjes hadden gegeven hebben we een rondje om het nieuwe gebouw gelopen. Dit is is een paleisje vergeleken bij het oude tehuis en de huizen in de omgeving. Xian kreeg het spandoek mee voor thuis en hier is ze helemaal blij mee

.We bezochten ook het oude tehuis wat er gelukkig nog stond maar zeer vervallen is en waar we niet naar binnen konden helaas. Ook bezochten we de vindplaats in het centrum van Suichuan.  Dit was een emotioneel moment, waar allerlei gevoelens voor Xian en ons naar boven kwamen.

Rond 3 uur waren we weer terug op de hotel kamer en werd er nagepraat over hoe mooi en bijzonder deze dag was geweest en heeft Xian haar spandoek nog eens weer uitgerold, ze wil hem graag ophangen op haar kamer bij thuiskomst.

In het begin van de avond hebben we nog een rondje gelopen door Suichuan en op straat werden we weer aangesproken en werden er gesprekken gevoerd met google translate en bekeken we de winkeltjes. Ook moesten we geld pinnen maar ja hoe doe je dat bij een automaat die alleen Chinese tekens heeft??? gelukkig vonden we iets verder op wel een pinautomaat met Engelse woorden. Wat een andere wereld, maar erg bijzonder om te zijn op de plek waar Xian haar eerste levensjaar begon! En wat was het een dag die we nog lang zullen koesteren!